Eind 2016 leerde ik een bijzondere oude dame kennen tijdens mijn werkzaamheden in de thuiszorg. Wekelijks bezocht ik haar en in de jaren die volgden raakten we erg op elkaar gesteld. Ze had een bijzonder levensverhaal: als 19jarig meisje ging ze het klooster in met de intentie haar hele leven achter gesloten deuren door te brengen. Op haar 45e trad ze echter toch uit. Ze voelde zich geroepen om mensen te gaan helpen en begon haar eigen praktijk als masseuse en maatschappelijk werkster.

Van theedrinken tot samen schrijven

In de drie jaar dat ik wekelijks bij haar kwam leerde ik deze mevrouw steeds beter kennen. Toen ze slokdarmkanker kreeg en niet lang meer te leven zou hebben, besloot ze haar levensverhaal op te gaan schrijven. Ze hield altijd al van schrijven en hield vele dagboeken en schriften vol levenslessen bij. Omdat ze graag met de hand schreef was het lastig om het verhaal te delen met haar familie, die erom had gevraagd. Ik stelde voor om de teksten voor haar uit te typen, zodat ze eenvoudig opgeslagen, geredigeerd en verspreid konden worden. Ze was heel blij met mijn aanbod en ik was blij dat ik haar hiermee kon helpen – ook omdat het simpelweg een ontzettend inspirerend levensverhaal is en ze heerlijk kon vertellen en schrijven.

Van klein idee tot grote ambitie

Het verhaal was precies op tijd af. Enkele weken voordat ze overleed, legde deze mevrouw de pen neer. Ze werd 90 jaar. Haar verhaal besloeg meer dan 400 handgeschreven A4-tjes en bevatte vele interessante verhalen: van het leven als oudste dochter in een groot gezin naar de Tweede Wereldoorlog, kostschool, leven in een slotklooster, de ontwikkelingen binnen de katholieke kerk tot het beginnen van een nieuw leven op je 45e in een wereld die je bijna drie decennia geleden verliet. Bijzondere relaties, mooie reizen, wijze lessen.

Het verhaal, dat begon als leuk aandenken voor vrienden en familie, bleek een schat te zijn vol inspiratie, geschiedenis en wijsheid.

“Het boek dat ik niet wilde schrijven, maar wat me wel langer bij jullie houdt”, noemde ze het.

Samen met haar nicht werken we nu aan de volgende stappen om dit verhaal te redigeren en vorm te geven zodat het een echt boek wordt. Ten eerste voor haar vrienden, bekenden en familie. En wie weet… belandt het nog wel in de boekwinkels.

~~~

Op Schuinschrijvers.nl schreef ik meerdere columns over deze dame, die ik voor de buitenwereld Mevrouw Plantsoen noemde. Lees hier de column over haar afscheid van de wereld: www.schuinschrijvers.nl/linda-schlief/afscheid/